Column Claudia Heerens - Wijkleercentrum
In onze wijkleercentra in Koggenland, Medemblik en Hoorn geven studenten van de opleiding Helpende Zorg & Welzijn lichte ondersteuning aan de wijkbewoners. Zij brengen hun opleiding direct in de praktijk. Claudia Heerens is als wijkleermakelaar de schakel tussen wijkbewoners, studenten en gemeente. Eens in de zes weken deelt Claudia in haar column wat zij meemaakt met studenten en cliënten in de wijkleercentra van het Horizon College.
Met de tijd mee
Op een ochtend was ik samen met een student op weg naar een klant in de wijk. Deze mevrouw woont in Hoorn en is 96 jaar. Ze wilde graag een student ontvangen, zodat ze kan leren hoe de iPad werkt. Ik moet zeggen, toen ze mij dat vertelde, werd ik wel even stil. Ben je 96 jaar en dan wil je graag met een iPad leren omgaan, hoe geweldig is dat!
Dikke knipoog
Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik enorm bevooroordeeld was door te denken dat mensen van 96 jaar niet meer met een iPad overweg kunnen. Nou, deze mevrouw had haar iPad op de tafel staan en liet me zien hoe hij aan moest. Toen ze dat deed, kwam een spelletje Patience in beeld. ‘Ja’, zegt ze, ‘dat is echt heel leuk hoor om te doen. Vroeger deed ik dat met kaarten maar we moeten een beetje met de tijd mee hè.’ Ik kreeg een dikke knipoog.
‘Alleen weet ik soms even niet meer hoe hij nu naar home moet.’ Ik kijk haar lachend aan en doe het haar voor. ‘Het zou leuk zijn als er een student komt, die dan met mij op de iPad oefent. Weet je, ik heb helaas geen kinderen mogen krijgen maar ik heb wel hele leuke nichtjes en neefjes en wil graag met hen facetimen. Zo zeg je dat toch?’ Ik knik hevig ja en sta met mijn mond vol tanden. Nog steeds kan ik niet geloven dat een dame van 96 jaar met mij hierover zit te praten. ‘Als de student nu wekelijks komt en met mij samen facetimet dan zou dat heel fijn zijn.’
Best spannend
Zo gezegd zo gedaan. Ik zit dus die bewuste ochtend met de student in de auto op weg naar mevrouw. De student geeft bij het wegrijden aan dat ze het best wel spannend vindt. ‘Natuurlijk is het spannend’, geef ik geruststellend aan. ‘Je gaat naar een wildvreemde mevrouw.’ Ik geef aan dat het voor deze mevrouw net zo spannend is, maar dat ze het geweldig zal vinden als de student op bezoek komt. Ik stel haar ook gerust door te vertellen dat veel studenten haar voor zijn gegaan en het allemaal spannend vinden.
Jong en oud
Toen we aankwamen bij mevrouw, stond de voordeur al op een kiertje. Na een hartelijk ontvangst namen we plaats aan de tafel. Nadat mevrouw en de student zich hadden voorgesteld aan elkaar, vertelde ik aan de student wat mevrouw graag zou willen. Er verschijnt een lach op het gezicht van mevrouw en de student pakt de iPad van haar aan. ‘Kijk,’ zegt de student, ‘als u nu zo en zo doet, dan kunt u hier Facetime vinden. U kunt dan hier naar internet en …’ Ik kijk van een afstandje toe en zie hoe jong en oud naar een iPad zitten te staren. Zich niet meer bewust van wat om hen heen gebeurt, maar verbinding hebben met elkaar. De zenuwen zijn verdwenen en het wijkleren is begonnen.